نقش تاريخي زناني نظير حضرت خديجه (سلام الله علیها) ممكن است نقشي متعارف - چنان كه از اين عبارت انتظار ميرود - نباشد اما هيچكس در اهميت و تعيين كننده بودن آن ترديدي ندارد و اين موضوع با رجوع به متون تارخي و احاديث و روايات - به طور مشخص در مورد زنان صدر اسلام - در همان نگاه اول رخ مينمايد و نيز چنين ويژگي شايد با مرور زندگي شخصيتي نظير حضرت خديجه (سلام الله علیها) به عنوان كسي كه 25 سال در بحرانيترين دوران صدر اسلام در كنار پيامبر بود،بيش از پيش جلوه گر شود. از اين رو براي آشنايي بيشتر با زندگي آن حضرت و ويژگيهاي شخصيتي ايشان، گفت و گويي داشتيم با دكتر نهله غروي نائيني استاديار دانشگاه تربيت مدرس در رشته علوم قرآن و حديث كه حاصل اين گفت وگو تقديم حضور خوانندگان گرامي مي شود.

شوال سال 28 قبل از هجرت, روزى بود كه پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) خديجه كبرا ( سلام الله علیها ) آن بانوى بزرگ را به همسرى گرفت. اين روز كه امسال مصادف با 18 بهمن است, بى ترديد روز مباركى براى امت اسلامى و مبدإ بركات بسيار بود. آنچه مى خوانيد نگاهى كوتاه است به روابط عاطفى ميان پيامبر (صلی الله علیه و آله) و خديجه ( سلام الله علیها ) كه اشاره اى نيز به مقدمات اين ازدواج دارد.
زندگى مشترك پيامبر (صلی الله علیه و آله) و خديجه ( سلام الله علیها ) درسآموز تمام مردان و زنانى است كه جوياى سعادت در زندگى خود هستند. عدم دلبستگى خديجه به سيم و زر دنيا وتوجه به امور معنوى, عشق و علاقه به پيامبر (صلی الله علیه و آله), عطوفت و مهربانى متقابل رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و خديجه ( سلام الله علیها ), ايثار و وفادارى نسبت به يكديگر, همه و همه درسهاى آموزنده اى است براى جويندگان سعادت.

«کانت خدیجة(سلام الله علیها) وزیرة صدقٍ علی الإسلام و کان صلی الله علیه و آله یسکن علیها

خدیجه(سلام الله علیها) وزیر و کمک راستین بود برای اسلام و مایه­ی سکون و آرامش قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله) محسوب می­شد.»1

از مقدّس ترین پیوندی که بین انسانها وجود دارد، پیوند ازدواج و همسرداری است. خداوند متعال آن را از نشانه های خود دانسته می فرماید: من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجاً لتسکنوا الیها؛(1) از نشانه های (قدرت و دانش) او این است که از جنس خودتان همسرانی برای شما آفرید تا با آنها آرامش یابید.

منتهی این ازدواج انگیزه های مختلف و انواع متعدد دارد.

گوهري درخشان

با نگاهي به تاريخ حيات زن در اعصار گذشته و بررسي و ارزيابي روي دادهاي جوامع گوناگوني که در آن ها بانوان نقشي را عهده دار بوده اند، اين نکته آشکار ميگردد که هرگاه زنان به سوي پاکي درون، صفاي قلب و تهذيب نفوس گام بردارند و به عوالم معنوي گرايش يابند چنان منزلت و اراده اي به  دست مي آورند که مي توانند در تاريخ سرزميني تحول آفرين باشند.
در واقع يک روي ايمان و تقوا و حصار عفاف، از چنين گوهرهايي حراست مي کند. وقتي زيربناي فکري آدمي از انحراف و دنياطلبي دور باشد و بر مبناي واقع بيني و دورانديشي اهتمام ورزد و وجود خويش را به نور پارسايي روشن سازد، پيروزي هاي پرمايه-اي را به  ارمغان خواهد آورد.

حضرت خدیجه(س) از خاندانی اصیل و ممتاز بنابر ادله تاریخی 68 سال قبل از هجرت در مکه به دنیا آمد. این بانوی بزرگوار به دلیل منش ارجمند و شخصیت ویژه به لقب هایی مفتخر گردیده که هر یک از القاب ترجمان بینش و منش بالایش و نشانگر بعدی از ابعاد چندگانه شخصیت ایشان است. برخی از القاب وی به استناد روایات، طاهره، مبارکه، صدیقه، زکیه، راضیه و کبری است. حضرت خدیجه(س) دارای کینه هایی نیز از جمله ام الزهرا، ام الصعالیک، ام الیتامی و ام المومنین بودند.

مقدمه

بدون شک، عشق به جنس مخالف یکی از مسایل وفرآیندهای مهم زندگی همه انسان هاست که به ویژه در عصر جدید از بحث انیگزترین و شاید پرچالش ترین حوزه ها باشد.

اکنون می خواهیم با مقایسه ی دو اسطوره ی عاشقی؛ یعنی زلیخا و خدیجه (ع) به تحلیل جنبه های مختلف عشق بپردازیم.

نکته ی قابل توجه این که عشق در دو محور: زیبایی صورت و زیبایی سیرت شکل می گیرد. بنابراین، مقایسه ی این دو عشق اسطوره ای نیز براساس همین تقسیم استوار است.

حسادت عایشه به حضرت خدیجه سلام الله (1)