اقدامات  منافقان برای تخریب تاریخ زندگی ام المؤمنین  سلام الله علیها  و نتایج آن

1- منافقان تا آنجا که توانستند برای عایشه و حفصه منقبت جعل کردند تا برای آنان مجالی برای خودنمایی در بین عوام از مردم درست کنند؛ به عنوان مثال روایتی مانند روایت چهار زن برگزیده بهشتی که به آن اشاره نمودیم را جعل کرده و در آن به نقل از رسول خدا  صلی الله علیه و آله  عایشه را افضل زنان عالم معرفی کردند ؛ حال آنکه آنان از فهم این مطلب غافل بودند که حب و بغض یا تعریف و تقبیح پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله وائمه اطهارعلیهم السلام مانند بسیاری از افراد بشر، برگرفته از امیال و غرائز بشری نمیباشد؛ بلکه این تعاریف و ابراز محبتها و یا تقبیحات و اظهار ناخشنودی ها تنها و تنها با یک معیار انجام شده است و آن معیار، تقوی است زیرا به واسطه آیه کریمه «ان اکرمکم عندالله اتقاکم»  معیار محبت و کرامت در نزد خداوند فقط تقوی  می باشد و با توجه به آیه « لا ینطق عن الهوی»  می بایست اذعان نمود که تمامی فرمایشات و گفتار صادره از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله  فقط به اذن حق تعالی و مطابق با خواست او بیان شده است. لذا با کنار هم قرار دادن دو مقدمه فوق بسیار واضح است که امکان ندارد پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  معیاری جز تقوا را در تأیید یا رد افراد داشته باشند.

اکنون قضاوت در این مورد بسیار آسان است که عایشه¬ای که به تصریح علمای اهل تسنن بارها اسباب اذیت و آزار پیامبر خدا  صلی الله علیه و آله  را فراهم کرد، عایشه ای که بعد از شهادت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله  نه تنها سفارشات ایشان را در مورد مودت به ذوی القربی رعایت نکرد، بلکه به جنگ با امیر المؤمنین علیه السلام  برخاست؛  عایشه ای که بعد از شهادت سبط اکبر پیامبر صلی الله علیه و آله  سوار بر قاطر، دستور تیرباران پیکر مطهر ایشان را داد، آیا با این همه جنایات،دارای معیار تقوی است و آیا هیچ انسان عقل و خردی باور می¬کند پیامبری که علم به گذشته و آینده دارد و همان گونه که ما اطلاع از گذشته داریم او نیز از آینده مطلع است، عایشه را سیده زنان عالم خوانده باشد و او را به عنوان یکی از چهار زن بهشتی یاد نموده باشد؟
 

2 - در چینش زندگی حضرت ام المؤمنین حضرت خدیجه  سلام الله علیها  دست بردند و آن را به نحو دلخواه خود عوض کردند و آنگونه که مطابق مصالحشان بود ایشان را به مسلمین معرفی کردند. 

3-  تا آنجا که توانستند فضائل و مناقب ایشان را حذف نمودند یا به دیگران نسبت دادند تا از فروغ جلوات ایشان در نزد عامه مردم بکاهند و مردم را به طرف دیگران متمایل سازند.

این سه مورد از مهمترین اقدامات منافقین در مسیر تحریف تاریخ زندگی حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها می باشد. نتیجه این قدامات، ورود تحریفات عدیده در تاریخ زندگی آن بزرگوار می¬باشد. باید به این نکته اذعان نمود که این اقدامات نتایج بسیار زیادی در تاریخ صدر اسلام برجای گذارد. نشر و نقل و کتابت روایات پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  از طرف دیگر، راه جعل و تحریف را در تمامی امور مربوط به دین باز کرده بود! به صورتی که کافی بود فرعی از فروع دین و یا جزیی از اجزاء اعتقادات اسلامی کوچکترین ضرری برای دستگاه حکومتی خلفاء و همچنین توابع آنان داشته باشد تا آن را به کلی حذف نموده و یا چنان دستکاری کنند که دیگر کارآیی خود را از دست بدهد. این روند چنان به شدت دنبال شد که حتی عبدالله بن عمر هم به این مسئله اقرار نموده است که بعد از پیامبر  صلی الله علیه و آله  حتی نماز هم از خطر تحریف مصون نماند.  
در یک چنین شرایطی منافقین دست به تحریف در زندگی ام المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها  زدند و به وضوح روشن است که اقدامات آنان در این شرایط چه نتایج مخربی توانست به دنبال داشته باشد. آنان با این اقدامات موفق شدند در اذهان جمیع مسلمین در تمامی اعصار این چنین وانمود کنند که:

اولاً: خدیجه کبری سلام الله علیها  محبوبترین زنان پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  نبود به علت آنکه او بیوه بود و تفاوت سنی زیادی با پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله  داشت و به قول خودشان عجوزه¬ای از عجائز قریش بوده است.  بلکه توجه پیامبر بیشتر معطوف عایشه جوان بوده است و او را در خاطر خود عزیز می¬داشته است.

ثانیاً: خدیجه کبری سلام الله علیها  در سن چهل سالگی در حالی که قبلاً با دو کافر ازدواج نموده بود به نکاح پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  در آمده است.

ثالثاً: پشتوانه ی مالی اسلام در سیزده سال حضور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله  در مکه ثروت ابی بکر که اتفاقاً پدر عایشه هم می باشد، بوده است و ثروت ام المؤمنین خدیجه کبری  سلام الله علیها  در راه پیشبرد اهداف دین تاثیر نداشت و یا در مقابل آن به حساب نمی آید.

آنان با نشر این اکاذیب و رسوخ دادن آن به درون تاریخ، سعی در مخدوش کردن جلوه ام المؤمنین سلام الله علیها   داشتند و به گونه ای ماهرانه این کار را انجام دادند که در مرحله نخست هر شخصی سر تسلیم در مقابل آن فرود می آورد، اما غافل از این مسئله بودند که اولاً برخی از این تحریفات با مسلمات اعتقادی مخالف است و پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام به علت اتصال به ائمه اطهارعلیهم السلام از چنان استغنای اعتقادی برخوردارند که اگر هزار دلیل تاریخی بر خلاف اعتقادات آنان وجود داشته باشد، کنار زدن آن را آسان و سهل می بینند. پس در نظر آنان این گونه نمی باشد که تنها ورود یک مطلب در تاریخ، دلالت بر حقیقت آن مطلب نیز داشته باشد، بلکه پیروان مکتب اهل بیتعلیهم السلام در مرز تعالیم آن بزرگواران حرکت می کنند؛ هر چه با آن موافق بود را می پذیرند و هر چه مخالف بود را رد می نمایند.

و مطلب بعد اینکه: در تمامی موارد یاد شده ادله و شواهدی در تاریخ وجود دارد که بیانگر حقیقت محض و باطل کننده و خط تحریف و نفاق می باشد. 

ام المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها  در چه سنی با پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  ازدواج نمودند و آیا قبلاً با دو کافر ازدواج کرده بودند؟

یکی دیگر از موارد تحریف در زندگی حضرت ام المؤمنین خدیجه کبری  سلام الله علیها  مساله سن ازدواج ایشان با رسول خدا  صلی الله علیه و آله  و همچنین ازدواجهای قبلی ایشان با دو نفراز کفار مکه می¬باشد.

#سن_حضرت_خدیجه_در_ازدواج

سن حضرت خدیجه  سلام الله علیها  هنگام ازدواج با رسول خدا  صلی الله علیه و آله  25 سال بوده است.  و عدهای هم قائل به 28 سالگی هستند. 

ابن عباس و جمعی از دانشمندان بر آنند که حضرت خدیجه  صلی الله علیه و آله  هنگام ازدواج با رسول اکرم  صلی الله علیه و آله  فقط 28 سال داشته است. 

همان گونه که قبلاً نیز گذشت، منافقان تحمل این همه فضائل و مناقب برای ام المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها   را نداشتند؛ مخصوصاً اینکه در طرف مقابل ایشان، می بایست عایشه ای را علم می کردند که نه تنها دارای هیچ کدام از این امتیازات نبود، بلکه بر عکس، مطاعن بسیاری هم داشت. پس از یک طرف می بایست فضائل ام المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها  را حذف می¬کردند و از طرف دیگر با جعل روایت و تحریف تاریخ، ایشان را به گونه ای معرفی مینمودند که عایشه بتواند در مقابل ایشان قد علم کرده و سرفرازی کند.

چنانکه گذشت این کار شگرد آنان بود، قبلاً نیز برای جا انداختن خلافت خلفای سه گانه و توجیه انتساب آنان به رسول خدا  صلی الله علیه و آله  به عنوان خلیفه الرسول در نزد مردم و بستن دهان عوام در برابر اشتباهات و اعمال خلاف دین و شرع فاحش آنان، دست به جعل روایات و حکایات تاریخی زدند که به واسطه آن رسول اکرم اسلام  صلی الله علیه و آله  را نعوذبالله – به عنوان مسلمانی بی قید و بند و متمایل به لهو و لعب معرفی کردند تا اگر فردی به خلفا خرده گرفت که چرا نبیذ می نوشد و یا چرا آشنا به احکام دین نیستند و یا چرا هر روز حکمی از احکام الهی را عوض می کنند و یا حکم تازه ای جعل میکنند و یا چرا دستوری به قتل بی گناهان میدهند و یا منافقان طرد شده در زمان رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را به نزد خود راه می دهند و به آنان منصب و مقام می دهند و در عوض، یاران و صحابه واقعی ایشان را طرد وتبعید میکنند و یا دستور قتل ایشان را صادر می کنند، در جواب، پیامبری را معرفی کنند که به مراتب از خلفایش پر اشتباه¬تر و به دنیا متمایل تر است؛ پیامبری که نه تنها مصداق «لا ینطق عن الهوی» نیست، بلکه دائماً در تصمیم گیری ها غلط عمل می کند و برای موضعگیری ها و برخوردهای خود در برابر افراد، اعتباری قائل نیست و دائماً میگوید من به فردی مانند شما هستم که ممکن است در جذب و یا طرد افراد و قضاوت درباره آنان اشتباه کرده باشم.

آنان اینگونه پیامبری را به اتباع خودشان معرفی کرده¬اند، اما حاشا وکلا اگر نبود آیات قرآن و اگر نبود روایات وارده از ائمه اطهار در تبیین مقام و شخصیت رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  و برای شناخت ایشان فقط به تعاریف دشمنان درجه یک ایشان، یعنی کفار قریش و یهودیان ساکن در مدینه و مسیحیان نجران و دیگر دشمنان ایشان اکتفاء میشد، در شناخت عظمت وجودی ایشان و مبرا بودن ساحت مقدسشان از بافتههای منافقان کفایت میکرد.
پس ملاحظه میکنید که این روش، یعنی پایین آوردن مقام بزرگان دین در انظار مردم برای رسیدن به اهداف شوم و پلیدی که در دستور کار خود داشتند، شگرد آنان بود؛ شگردی که به واسطه آن فقط خدا    می¬داند چقدر مردم را از وصول به حقیقت دور و به سمت آنان جذب نمود.

بیوه بودن ام المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها  مردود است

نسبت چهل ساله بودن ام المؤمنین در هنگام ازدواج با رسول خدا  صلی الله علیه و آله  و همچنین بیوه بودن ایشان نیز از نتایج همین شگرد منافقین است. اما این تهمت ناروا با واقعیت زندگی ام المؤمنین سلام الله علیها  فاصله بسیاری دارد. زیرا اولاً این نسبت با عقاید مذهب حقه ناسازگاری و منافات دارد و ثانیاً از لحاظ تاریخی نیز فاقد وجاهت و اعتبار کافی می باشد که در ادامه به تفصیل این دو مورد می-پردازیم:

مورد اول: ناسازگاری با مبانی اعتقادی مکتب تشیع
یکی از ضروریات اعتقادی مذهب حقه جعفری علیه و علی آبائه السلام عصمت نبی اکرم اسلام  صلی الله علیه و آله  و اهل بیت ایشان، یعنی حضرت زهرا  سلام الله علیها   و ائمه هدی علیهم السلام می-باشد. معنای اولیه ای که از این کلمه در ذهن وارد می¬شود، دوری از گناه و اشتباه و فکر آن می باشد که اگر چه معنایی درست و مطابق با موازین اعتقادی است، اما در برگیرنده تمام مفهوم آن نمی باشد. کاملترین معنای عصمت در قرآن مجید، در آیه تطهیر وارد شده است.  خداوند در این آیه اهل بیت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را مبرا از هرگونه ناپاکی و پلیدی و دارای مقام تطهیر دائمی معرفی کرده است.

عصمت از گناه و فکر گناه و عصمت از اشتباه، در برگیرنده یک قسمت از معنای آیه تطهیر می باشد، اما این آیه نوعی دیگر از عصمت را نیز متوجه این بزرگواران می¬کند که اغلب در بیان معنای عصمت به دست فراموشی سپرده می شود که عبارت است از دوری هرگونه ناپاکی. این ناپاکی دارای مصادیق بسیاری        می باشد که یکی از آن مصادیق، آلودگی آباء و اجداد معصومینعلیهم السلام به انجاس زمان جاهلیت می باشد که در این آیه به طور کلی این مساله نفی شده است. مؤیّد ما در این مدعی عباراتی است که در غالب زیارت نامه¬های وارده از معصومین علیهم السلام آمده که فرموده اند: « کنت نوراً فی اصلاب الشامخه و الارحام المطهره لم تنجسک الجاهلیه بانجاسها ؛ یعنی شما نوری بودید در صلبهای مردان بلند مرتبه و در رحم های زنان پاک که جاهلیت، شما را با آلودگی های خود نیالود.» 
حال اگر کسی معتقد باشد که یکی از اجداد پدری یا مادری این بزرگواران عاری از طهارت و آلوده به انجاس جاهلیت باشد در مسیر انکار این اصل ضروری دین قرار گرفته و از دایره دین خارج می¬شود. با بیان این مقدمه، دیگر وجه ناسازگاری بیوه بودن ام المؤمنین  سلام الله علیها  واضح و آشکار می¬شود. زیرا بنابر آنچه در تواریخ محرّف در مورد ایشان وارد شده، ام المؤمنین سلام الله علیها  قبل از ازدواج با رسول خدا  صلی الله علیه و آله  با دو کافر بت پرست به نام های عتیق بن عائذ مخزومی و ابوهاله ازدواج نموده و از آنان صاحب اولاد شده بودند که این درست بر خلاف مبانی اعتقادی شیعه است.

زیرا ازدواج ایشان با دو کافر بت پرست، ایشان را از دایره طهارت خارج کرده و قابلیت مادری برای حضرت زهرا سلام الله علیها  و ائمه هدی علیهم السلام را از ایشان سلب می¬کند؛ به علت آنکه حضرت زهرا  سلام الله علیها  و ائمه هدی علیهم السلام از مصادیق آیه تطهیر می¬باشند و می¬بایست از هرگونه ناپاکی مبرا باشند که یکی از آن ناپاکی ها، آلودگی پدران و مادران ایشان به آلودگی های جاهلیت می باشد. 

#موحد_بودن_خدیجه
مضافاً این که ام المؤمنین  سلام الله علیها  موحد و تابع شریعت عیسوی بوده اند. طبق شریعت¬های توحیدی ازدواج موحد با کافر و مشرک حرام می¬باشد و اگر بر خلاف دستور دین چنین ازدواجی صورت بگیرد باطل محسوب می¬شود. با این حساب ازدواج ام المؤمنین سلام الله علیها  با عتیق و ابوهاله که دو کافر بت پرست بوده¬اند از لحاظ دینی حرام و در صورت وقوع آن، این نه ازدواج شرعی، بلکه امری غیر شرعی محسوب می¬شده است که این خود، نافی پاکی و طهارت می¬باشد.

حال در اینجا افرادی که با توجه به تاریخ محرف، ازدواج های ام المؤمنین  سلام الله علیها  با عتیق و ابوهاله را مورد تایید قرار می¬دهند، مقابل دو قضیه متناقض قرار می¬گیرند؛ اول ادعای تاریخ مبنی بر ازدواج ام المؤمنین  سلام الله علیها  با دو کافر که با قبول آن می¬بایست معتقد به خروج ایشان از طهارت و عدم قابلیت برای مادری معصومین علیهم السلام باشند، حال آنکه ایشان در واقع مادر این بزرگواران می¬باشند. و دوم اصل اعتقادی عصمت برای معصومین علیهم السلام که به واسطه آن می¬بایست معتقد به پاکی پدران و مادران ایشان باشند. بنابراین با قبول قضیه اول، اصل اعتقادی عصمت که از ضروریات دین است، زیر پا گذارده می¬شود و با قبول اصل عصمت، مساله تاریخی ازدواج ایشان با دو کافر بت پرست محال به نظر می¬آید.
آنچه در این دو مسأله متناقض برای ما روشن است این است که اولاً ازدواج ایشان با دو کافر بت پرست مسئله¬ای صرفاً تاریخی است که به خودی خود دارای هیچگونه اعتبار و حجیت شرعی نمی¬باشد؛ یعنی نه در کتاب خدا و نه در سنت نبی اکرم و ائمه هدی صلوات الله علیهم اجمعین برای آن مویدی یافت        نمی¬شود که به واسطه آن دارای اعتبار و حجیت بشود؛ خصوصاً این¬که تاریخ صدر اسلام مملو از تحریف است که باتوجه به این مطلب، دیگر هیچ وجه عقلایی برای اتکاء به آن تاریخ محرّف یافت نمی¬شود.

ثانیاً طهارت آباء و اجداد معصومین علیهم السلام اصل ضروری دین می¬باشد که اعتقاد به آن واجب و عدم اعتقاد به آن موجب خروج از دین می گردد. پس با این حساب در مواجهه این دو قضیه و موراد مشابه با آن آنچه مورد قبول واقع می¬شود، اصل اعتقادی و آنچه طرد می گردد، مسائل تاریخی متناقض با آن می باشد و این  – نصب العین قرار دادن اصول اعتقادی در هنگام مطالعه و تحقیق تاریخ صدر اسلام – تنها راه فهم تحریفات وارد شده در تاریخ محرّف و فرار از انحرافات عقیدتی می باشد زیرا هدف دشمنان دین در مساله تحریف تاریخ، جز منحرف کردن مخاطبان آن از اصول عقیدتی ودور نگه داشتن آنان از حقیقت زندگی اولیای دین نبوده است که با نصب العین قرار دادن اصول اعتقادی در حین مطالعه و تحقیق آن ، این تلاش آنان ناکار آمد می¬گردد. 

#همسران_خدیجه

مورد دوم: این مسئله از لحاظ تاریخی دارای اعتبار کافی نمی باشد
اگر چه اعتقاد داشتن به ازدواج ام المؤمنین  سلام الله علیها  با دو کافر در زمان جاهلیت، مغایر با اصول اعتقادی دین مبین اسلام است و هیچ تردیدی در بطلان آن نباید داشت، اما اشاره به این مطلب نیز زیباست که منابع   اولیه¬ای که این ادعا از آنان صادر گردیده، تمامی برگشت به اهل تسنن دارد و به طور حتم می¬توان گفت که در هیچ یک از کتب روایی و تاریخی شیعه ردپایی از این ادعا یافت نمی¬شود که این خود جای تأمل بسیار دارد. زیرا اگر شخصی به کتب تاریخی و روایی اهل تسنن اندک مراجعه¬ای داشته باشد متوجه می¬شود که این کتابها دارای موارد متضاد و متناقض بسیاری هستند که اعتبار آنان نه فقط از طریق شیعه، بلکه از طرف علمای اهل تسنن نیز مورد خدشه می باشد؛ به عنوان مثال در بین آن همه کتب روایی اهل تسنن، کتب صحاح از اعبتار خاصی برخوردار است و در بین همه کتب صحاح، صحیح بخاری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، به صورتی که اگر ادعا شود اهل تسنن بعد از قرآن، هیچ کتابی را به اندازه صحیح بخاری مورد توجه قرار نمی¬دهند، ادعای گزافی نیست، اما با این حال کتب زیادی در تنقیح احادیث صحیح بخاری نوشته شده که بسیاری از احادیث آن را مورد خدشه قرار می-دهد. زیرا احادیث مصنوعه، جعلی و نیز نقل¬های تاریخی محرّف زیادی در این کتب وارد شده است که تعصب و عناد و دشمنی با اهل بیت نبی اکرم اسلام  صلی الله علیه و آله  را می توان از مهمترین ادله جعل و ورود این احادیث و نقل¬های تاریخی به این کتب دانست. حال با اوضاع وخیمی که در کتب روایی و تاریخی اهل تسنن دارد، دیگر روشن می¬شود که چرا نقل این مساله فقط از طریق اهل تسنن قابل تأمل می¬باشد. زیرا بانیان انحراف و غاصبان خلافت، برای اثبات موضع خود در بین مردم دست به جعل و تحریف دین و تاریخ دین زدند که نتیجه آن را امروز     می¬توان در کتب روایی و تاریخی بقایای آنان، یعنی اهل تسنن مشاهده نمود.

#مظلومیت_خدیجه

البته ممکن است این اشکال مطرح شود که این مساله در برخی از کتب روایی وتاریخی شیعه نیز وارد شده که در جواب باید گفت:
اولاً نقل¬های وارده در کتب روایی و تاریخی شیعه در این باره نیز به علت برگشت به منابع اهل تسنن فاقد وجاهت و اعتبار می¬باشد.

ثانیاً : بزرگان علما شیعه همانند سید مرتضی، شیخ طوسی،ابوالقاسم کوفی  و همچنین احمد بکری و بلاذری از علماء اهل تسنن در تصانیف خود زیر بار این مسأله نرفته¬اند و عذراء بودن (باکره بودن) ام المؤمنین سلام الله علیها  در حین ازدواج با نبی اکرم اسلام  صلی الله علیه و آله  را مورد تاکید قرار داده-اند.  و چنانچه گفته شد، غواص دریای روایات اهل بیت علیهم السلام مرحوم علامه مجلسی رحمه الله علیه در کتاب شریف بحارالانوار با ذکر روایتی سن ازدواج خدیجه کبری با رسول اکرم اسلام صلی الله علیه و آله را 28 سال بیان کرده است. 

آری! غاصبان به خیال خود می پنداشتند که می توانند با طرح این گونه مسائل عایشه را در نظر مردم محبوب واقعی رسول خدا  صلی الله علیه و آله  ام المؤمنین  سلام الله علیها  را تنها بیوه زنی جلوه دهند؛ حال آنکه مبانی اعتقادی شیعی این خیال آنان را باطل و پیروان واقعی مکتب اهل بیت علیهم السلام را از خطر این گونه انحرافات بیمه نموده است.

آنچه در خاتمه از بحث ذکر آن ضروری به نظر می رسد آن است که چرا عایشه در میان تمامی زنان رسول خدا  صلی الله علیه و آله  آن¬قدر برای منافقان با ارزش است که به خاطر مطرح کردن او، آن همه سعی و تلاش می¬کنند و در تاریخ دست می برند و روایت جعل می کنند و ...؟ به راستی چه سری در این میان است؟



برای بیان علت این امر باید برگشتی داشته باشیم به اساس شکل گرفتن دسته منافقین در میان اصحاب رسول خدا  صلی الله علیه و آله.
منافقان بعد از انتخاب امیرالمؤمنین علیه السلام  به عنوان خلیفه رسول خدا و جانشین ایشان از طرف خداوند و ابلاغ آن به وسیله رسول خدا  صلی الله علیه و آله  در هز رمان ممکن (که مشهورترین آن در روز عید غدیر خم  می¬باشد)، برای جلوگیری از رسیدن ایشان به جانشینی رسول خدا  صلی الله علیه و آله  عده ای که دو یژگی داشتند را گرد خود جمع کردند و به وسیله کمک و همراهی آنان قبل از شهادت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  چگونگی غضب خلافت امیرالمومنان علیه السلام  را طرح ریزی کرده و بعد از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله  آن را مو به مو اجرا در آوردند.. ویژگی این افراد اولاً : بغض نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام  و دشمنی با ایشان . ثانیاً : عدم ایمان واقعی به رسالت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  بود. 
در اینجا به داستان افشای اسرار صحیفه ملعونه می پردازیم تا واقعیت و مطلب بیشتر روشن گردد.

... حضرت علی  علیه السلام  فرمود: آیا کسی از اصحاب پیامبر هست که با تو در این مطلب حضور داشته باشد؟

عمر گفت: خلیفه پیامبر راست می¬گوید من هم از پیامبر شنیدم همانطور که ابوبکر گفت: ابوعبیده و سالم مولی ابی حذیفه و معاذ بن جبل گفتند: راست می¬گوید ما این مطلب را از  پیامبر شنیدیم.

حضرت علی  علیه السلام  فرمود: وفا کردید به صحیفه ملعونه ای  که در کعبه بر آن هم پیمان شدید که: «اگر خداوند محمد را بکشد یا بمیرد امر خلافت را از ما اهل بیت بگیرید.»
ابوبکر گفت: از کجا این مطلب را دانستی؟ ما تو را از آن مطلع نکرده بودیم!

حضرت فرمود: ای زبیر و تو ای سلمان و تو ای اباذر و تو ای مقداد، شما را به خدا و به اسلام ، می-پرسم آیا از پیامبر  علیه السلام  نشنیدید که در حضور شما می فرمود: «فلانی و فلانی- تا آنکه حضرت همین پنج نفر را نام برد- ما بین خود نوشته ای نوشته اند و در آن هم پیمان شده اند و بر کاری که کرده اند قسم ها خوردهاند که اگر من کشته شوم یا بمیرم...»؟

آنان گفتند: آری ما از پیامبر  علیه السلام  شنیدیم که این مطلب را به تو میفرمود که «آنان بر آنچه انجام دادند معاهده کرده و هم پیمان شده اند، و در بین خود قراردادی نوشتهاند که اگر من کشته شدم یا مردم، بر علیه تو، ای علی متحد شوند و این خلافت را از تو بگیرند». تو گفتی: پدر و مادرم فدایت یا رسول الله، هرگاه چنین شد دستور میدهی چه کنم؟

فرمود: اگر یارانی بر علیه آنان یافتی با آنها جهاد کن و اعلام جنگ نما، و اگر یارانی نیافتی بیعت کن و خون خود را حفظ نما.

علی  علیه السلام  فرمود: به خدا قسم، اگر آن چهل نفر که با من بیعت کردند وفا می¬نمودند در راه خدا با شما جهاد می¬کردم. ولی به خدا قسم بدانید که احدی از نسل شما تا روز قیامت به خلافت دست پیدا نخواهد کرد.  

لذا به جرأت می توان گفت که اساس سقیفه و شکل¬گیری حکومتهای غاصبانه بعد از رسول خدا  صلی الله علیه و آله   چیزی جز این دو مورد نبود؛ یعنی غاصبان و صاحبان حکومتهای غاصبانه و اطرافیان آنان بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله  هم دشمنی عمیقی با امیرمومنان علیه السلام  داشتند و هم ایمان واقعی به رسالت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  نداشتند. این مساله آن قدر در کلام و گفتار و کردار ایشان واضح است که احتیاج به ارائه دلیل و مدرک در این زمنیه نمی¬باشد.

حال که اساس سقیفه و غصب خلافت و تغییر مسیر اسلام و منحرف شدن آن از مسیر اصلی با این تفکر شکل گرفته بسیار طبیعی است که معیار نزدیکی به آنان و محبوب شدن در نزد آنان و همچنین دوری از آنان و طرد شدن از نرد آنان نیز همین تفکر و همین دو ویژگی باشد؛ یعنی هر کس که این دو ویژگی بیشتر در وجود او باشد؛ اگر چه مطرود نبی اکرم اسلام صلی الله علیه و آله  باشد، محبوب درگاه غاصبان خواهد بود؛ مانند بنی¬امیه که مطرود رسول خدا  صلی الله علیه و آله  بودند، اما محبوب درگاه خلیفه¬ی دوم شدند و یا مروان که مطرود رسول خدا صلی الله علیه و آله  بود و محبوب درگاه عثمان شد. همچنین رسول خدا  صلی الله علیه و آله  از خالد بن ولید برائت جستند.  اما در درگاه ابوبکر صاحب مقام و جلالت گردید، به گونه¬ای که در یک روز عده زیادی از مسلمین و صحابه رسول خدا را قتل عام کرد و با زن مالک بن نویره رئیس آنان زنا کرد و به خاطر این عمل از طرف ابوبکر تشویق هم شد. 

در مقابل ، هر کس از این دو ویژگی مبرا بوده و حب امیرالمؤمنین علیه السلام  را در دل می¬داشته، هر چند هم نزد رسول خدا  صلی الله علیه و آله  دارای مقام و ارزش و احترام بوده، در نزد غاصبان خلافت مطرود، خارجی و گاهی واجب القتل به حساب میآید که سلمان، ابوذر، مقداد، مالک بن نویره و دیگر صحابی امیرالمؤمنین  علیه السلام  از همین موارد هستند که یا تبعید شدند و یا به قتل رسیدند.

حال با توجه به این معیار، مشخص می¬شود که چرا در میان زنان رسول خدا صلی الله علیه و آله  هیچ کدام به اندازه عایشه برای منافقان دارای ارزش و قیمتی نمی باشند؛ زیرا در دشمنی با اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله   گوی سبقت را از دیگران ربوده بود. همو که بارها به خاطر دشمنی با خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله  اشک حضرت فاطمه زهرا  سلام الله علیها  را جاری کرده بود و همو بود که بارها با توهین به امیرمومنان علیه السلام  اسباب اذیت و آزار رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را فراهم کرده بود و همو بود که جاسوس و از تمامی لحظه لحظه خانه رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را برای پدرش (ابوبکر) گزارش می داد که درست به خاطر همین کار خود مورد خشم پیامبر اسلام  صلی الله علیه و آله  واقع شد.

شما قضاوت کنید که چقدر این زن مورد توجه منافقین بود؟! کسی که بیش از 9 سال در خانه رسول خدا بود به واسطه او آنچه توانستند روایت جعل کردند و در دین خدا بدعت وارد کردند. درست به همین خاطر است که در کتب آنان ام المؤمنین قرین به نام عایشه شده و از دیگر زنان رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله   حتی از حفصه هم که در بغض اهل بیت علیهم السلام کم از عایشه ندراد کمتر نام برده شده است زیرا برای مسلمانان عوام و صاحبان کفر و نفاق، بهتر از او مادری یافت نمی شود تا دلسوزانه و مادرانه برای آنان در تمامی شئون دین از احکام گرفته تا اعتقادات و از تاریخ گرفته تا سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله  روایت جعل کند و بدعت وارد دین کند، با توجه به این مسأله است که ارزش واقعی کلام معصومینعلیهم السلام مشخص می¬شود که همیشه شیعیان را متوجه دسیسه¬های ایشان می-نمودند و بر این مسأله تاکید داشتند که رشد و پیشرفت در جهت خلاف عملکرد اینان می¬باشد.

#حمایت_مالی_اسلام

اسلام با حمایت مالی چه کسی پیشرفت کرد؟

یکی دیگر از تحریفاتی که منافقین در تاریخ صدر اسلام وارد کرده اند جریان ثروت ابوبکر و کمک¬های مالی او در جهت پیشرفت اسلام می¬باشد. منافقین با این کار دو هدف اساسی را دنبال می¬کردند: اول آنکه بدین وسیله فضیلتی برای او بتراشند  و او را در راه پیشرفت اسلام فردی مؤثر و صاحب خدمات ارزشمند معرفی کنند. و دوم آنکه کار خدمات ام المؤمنین  سلام الله علیها  در جهت پیشرفت اسلام را منکر شده و یا بر آن سرپوش گذارند.

اما این ادعا به دلائل متعددی، بی اساس است و جزء تحریفات تاریخی محسوب می¬شود:
دلیل اول: ابوبکر فرزند ابی قحافه از طایفه تیم، یکی از طوائف قبیله قریش می¬باشد. پدرش ابی قحافه در جوانی صیاد بوده و از راه شکار پرندگان و فروش آنان زندگی خود را می¬گذرانده.  وی در سن پیری نابینا شد و چون ابوبکر توانایی مالی برای نگهداری از وی و رسیدگی به امور معیشتی او را نداشت، لاجرم برای به دست آوردن قوت روزانه خود به خدمت عبدالله بن جدعان  که یکی از اشراف مکه بود در آمد و بر سر سفره او می¬ایستاد و مردم را برای خوردن غذا دعوت می¬کرد و بدین واسطه از عبدالله بن جدعان به اندازه قوت لایموت خود مزد می¬گرفت؛  این در حالی بود که خود ابوبکر نیز وضعیتش بهتر از ابوقحافه نبود. زیرا تا قبل از اسلام، معلم مدرسه¬های یهودیان بود و به واسطه تعلیم فرزندان آنان حقوقی را از ایشان       می¬گرفت و گذران امور می¬کرد و بعد از اسلام نیز به خیاطی روی آورد و حاصل دست این کار را به مسجدالحرام می¬آورد و در آنجا دستاری پهن می¬کرد و به تجاری که به آنجا می¬آمدند، می¬فروخت.  این وضعیت مالی ابوبکر در مکه بود. اما در مدینه هم وضعیتی بهتر از این نداشت. زیرا به شهادت اهل تسنن وی در مدینه برای معاش و تهیه خانه محتاج به کمک انصار بود.

حال، چگونه شخصی با این اوضاع اسفناک مالی، اسلام را از ثروت خود مستغنی می¬کند و با نثار مال، خدمات ارزشمندی در جهت پیشبرد آن انجام می¬دهد؟! سئوالی است که مدعیان آن می¬بایست جواب آن را بدهند.
در حالی که خود اهل تسنن روایت زیادی در کتاب¬هایشان مبنی بر فقر مالی ابوبکر در زمان حضور وی در مدینه و همچنین طریقه گذران زندگی وی در مکه آورده¬اند، دیگر چه جای شک و شبهه ای در دروغ بودن این ادعا باقی می¬ماند؟

در کتاب الجمع بین الصحیحین از ابوهریره وارد شده است که:
وقتی رسول خدا  صلی الله علیه و آله  از منزل خارج شدند، ناگهان چشم مبارک ایشان به عمر و ابابکر افتاد و به آنان فرمودند: چه چیزی در این وقت شما را از خانه بیرون آورده است؟ آنان در جواب گفتند: گرسنگی. 
این روایت در کتب روایی خود اهل تسنن وارد شده است. حال اگر فردی منصف به این روایت و امثال آن بنگرد و همچنین به بافته¬های منافقان در راه اثبات ثروت و تمکن مالی برای ابوبکر نیز توجه کند که از هر راه ممکن سعی در اثبات آن را داشته اند، دیگر هیچ شکی در دروغ بودن ادعاهای منافقان باقی نمی-ماند.

البته فقط اثبات تمکن مالی ابوبکر نیست که مدعیان خدمات مالی وی به اسلام را دچار مشکل کرده است، بلکه سئوال دیگری نیز در اینجا مطرح است که بر فرض اثبات ثروتمندی وی، باز هم از طرف آنان بی جواب می¬ماند و آن اینکه این کمک¬های مالی ابوبکر در چه زمانی و در چه جهتی صرف شد و کدام گروه از کار مسلمین با این کمک¬ها باز شد و چه آثار و نتایجی را در بر داشت؛ به عنوان مثال، هرگاه صحبت از ثروت بی¬حد و حصر ام¬المؤمنین خدیجه کبری  سلام الله علیها  و نثار کردن آن در راه پیشرفت اسلام صحبتی به میان می¬آید، یکی از نتایجی که برای آن ذکر می¬شود تاثیر آن در واقع گرفتاری¬های سه سال حضور رسول خدا  صلی الله علیه و آله  عده زیادی از افراد خانواده و اصحاب ایشان در شعب ابی طالب می¬باشد. زیرا در طول این سه سال، ایشان و همراهانشان با تحریم همه جانبه کفار مکه مواجه بودند و با سختی و عسرت زندگی را در آن مکان می¬گذراندند و فقط دارایی ام المؤمنین سلام الله علیها  بود که در آن ایام گره از مشکلات مادی ایشان می¬گشود و ادامه حیات در آن مکان را برای ایشان میسر می¬کرد.

#ثروت_ابی_بکر
اما ثروت ابیبکر در چه زمانی و در چه جا و مکانی مصروف پیشرفت اسلام شد؟ در مکه یا در مدینه؟ در چه برهه¬ای از زمان؟ آیا در مکه با وجود ثروت مثال زدنی ام¬المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها   که اشراف قریش برای تجارت خود دست نیاز به درگاهش دراز می¬کردند رسول خدا به واسطه غنائم به دست آمده از جنگ با کفار، اسلام و پیامبر بزرگوار آن را مستغنی از هرگونه احیتاجات مالی نمود؟ در کدام برهه از زمان   کمک¬های مالی ابوبکر به فریاد اسلام رسید و کدام مشکل را حل کرد؟ مدعیان این گونه اکاذیب باید جواب¬گوی این سئوال باشند؟ اما تاکنون پاسخی به این سئوالات داده نشده است.
دلیل دوم: یکی از آیات قرآن مجید که در واقع حکم محک بزرگی برای شناسایی ایمان مسلمانان حاضر در مدینه و همچنین مشخص شدن معرفت و عشق و علاقه آنان به رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را دارد، آیه «نجوی»     می¬باشد. خداوند در این آیه شرطی را برای ملاقات با رسول خدا  صلی الله علیه و آله  پیش روی مسلمین قرار می¬دهد که هر کس مایل به ملاقات با ایشان است می¬بایست قبل از ملاقات صدقه بدهد.  قبل از نزول این آیه، صحابه رسول خدا  صلی الله علیه و آله  وقت و بی وقت به خدمت ایشان می¬رسیدند و حتی گاهی با مراجعه¬های مکرر و بی مورد خود موجبات اذیت ایشان را فراهم می-کردند، اما با نزول این آیه دیگر هیچ یک از ایشان به حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله  نرسیدند. زیرا حاضر نبودند برای رسیدن به حضور اشرف کائنات،رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  پولی را خرج نموده و صدقه بدهند. تنها به شهادت روایات وارده در کتب روائی شیعه و اهل تسنن، فقط امیرالمؤمنین سلام الله ملائکته و رسله و جمیع خلقه هر روز صدقه می¬دادند و به حضور ایشان       می-رسیدند. 

البته قابل ذکر است که این آیه بعد از مدت کوتاهی نسخ شد و ثمره¬ای که از آن به جای ماند این بود که بر عالمیان مشخص شد که رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  تنها یک عاشق، یک یاور و یک ناصر در راه ابلاغ رسالت خویش دارد و آن هم کسی نیست جز علی مرتضی  علیه السلام  ؛ همان بزرگواری که در سخت¬ترین شرایط حامی و پشتیبان رسول خدا صلی الله علیه و آله  بوده و فقط با نصرت او بود که نهال نوپای دین، بارور شد و از خطر نابودی نجات یافت.

دلیل دوم: ما در رد کمک مالی ابوبکر، درست همین آیه و جریانات بعد از نزول این آیه می¬باشد. زیرا اگر فرض کنیم ابی بکر اموال خود را نثار اسلام و پیشرفت آن کرده باشد، پس می¬بایست در این زمان هم که رسیدن به خدمت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  احتیاج به صرف مال و صدقه دادن دارد، وی را از اولین کسانی ببینیم که با دادن صدقه به خدمت ایشان می¬رسیده و تا زمان نسخ این آیه بر آن مداومت داشته است. زیرا کسی که آن¬قدر شجاعت و از خودگذشتگی دارد که در مکه در زمان غربت اسلام و غلبه کفر ثروت هنگفتی را خرج اسلام و مسلمین کند ، به طور حتم می¬بایست در مدینه و در زمان قدرت گرفتن اسلام و مسلمین نیز دست از دست و دلبازی برنداشته و برای رسیدن به خدمت نبی مکرم اسلام  صلی الله علیه و آله  صدقه بدهد نه اینکه به خاطر نزول این آیه قید ملاقات با ایشان را بزند.

البته ممکن است مدعیان این مطلب در جواب بگویند که ابی بکر در مدینه فقیر بوده و قدرت بر دادن صدقه برای رسیدن خدمت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  را نداشته که در جواب آنان باید گفت که اولاً فقر در مدینه مختص به او نبوده بلکه اکثر مهاجرین در آن روز فقیر بوده¬اند و در همان شرایط نیز این آیه نازل شد و ثانیاً به شهادت روایات، امیرالمؤمنین علیه السلام  نیز در آن ایام دستشان از دارایی مالی خالی بوده و برای رسیدن به خدمت رسول خدا  صلی الله علیه و آله  قرض می¬گرفتند و صدقه می-دادند و به خدمت ایشان می¬رسیدند.

دلیل سوم: خداوند در قرآن مجید در موارد متعددی از افرادی که به خاطر اسلام از جان ومال خود مایه گذاشته¬اند و برای پیشرفت آن از هیچ کمکی دریغ نکرده¬اند، یاد کرده است؛ مثلا برای تقدیر از کمک¬های بی دریغ مالی ام المؤمنین خدیجه  سلام الله علیها  در سوره «الضحی» در آیه «ووجدک عائلاً فاغنی» از ثروت ایشان و بی¬نیازی رسول خدا  صلی الله علیه و آله  به واسطه آن ثروت یاد می¬کند.  و یا مثلاً خداوند به خاطر تقدیر از امیرالمؤمنین  علیه السلام  که در نماز انگشتری را به فقیر صدقه داده بودند، آیه «انما ولیکم الله و رسوله والذین یقیمون الصلاه و یؤتون الزکاه و هم راکعون» را نازل کرد. امثال این آیات در قرآن مجید بسیار است.

#اصلا_ابی_بکر_مالی_هم_داشته

حال سوال اینجاست که اگر واقعاً ابوبکر صاحب اموال و دارایی بسیاری بوده و آن را در راه اسلام خرج نموده، به گونه¬ای که این نثار مال سبب در پیشرفت اسلام گردیده، پس چرا خداوند در قرآن مجید از آن یاد نکرده و آیه¬ای در تقدیر از این عمل وی نازل نشده است؟ این هم از آن دست سئوالهایی است که منافقین می¬بایست جواب گوی آن باشند.

همان¬گونه که در روایت شریف نبوی وارد شده است که ایشان فرمودند: «اسلام با غربت و تنهایی آغاز گردید» در بدو امر بعثت رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  هیچ یک از متنفذین مکه و اشراف و بزرگان آن حاضر به قبول اسلام و کمک و همراهی رسول خدا  صلی الله علیه و آله  نشدند و همواره سعی در جلوگیری از ترویج آن در میان مردم می¬نمودند و تنها در میان بزرگان قریش ، دو عموی گرامی ایشان ، یعنی حضرت ابی طالب و حضرت حمزه سیدالشهداء  علیهما السلام  و همچنین حضرت خدیجه کبری  سلام الله علیها  در تمامی لحظات تبلیغ در کنار ایشان بوده و یاور و حامی و پشتیبان ایشان در این امر بودند. البته قابل ذکر است که هر سه این بزرگواران در قبل از بعثت ایشان به رسالت آن بزرگوار معتقد بودند و سالیان درازی منتظر بعثت ایشان بودند و با ابلاغ رسالت به ایشان از جانب خداوند، بی درنگ ایمان خود به ایشان را اعلام داشتند.

رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  به غیر از این بزرگواران در میان بزرگان مکه ، هیچ یاور دیگری نداشت و اشراف مکه، مانند ابوسفیان، ابوجهل و ابولهب و ... سعی در سنگ اندازی و کند کردن مسیر تبلیغ دین می¬نمودند و این کار آنان به صورت های گوناگونی بروز می¬یافت؛ گاهی تصمیم بر ترور ایشان می¬گرفتند و گاهی مسلمانان و پیروان ایشان که در آن ایام بیشتر از خانواده¬های فقیر و تنگدست بودند را شکنجه و اذیت و آزار می¬کردند و زمانی هم با تحریم همه جانبه ایشان و جمیع پیروانشان اسباب هجرت ایشان را به شعب ابی طالب فراهم نمودند.

ایشان بعد از بعثت به مدینه سیزده سال در مکه به امر تبلیغ دین خدا مشغول بودند که لحظه لحظه آن با سختی¬ها و مرارت¬های زیادی همراه بود، اما وجود ذی جود ام المؤمنین خدیجه کبری  سلام الله علیها  در کنار ایشان و همچنین کمک¬های مالی ایشان در آن ایام به رسول خدا  صلی الله علیه و آله  و همچنین حمایت¬های بی دریغ دو عموی گرامی ایشان بود که حضور در مکه با آن شرائط سخت را برای ایشان میسر نمود، به گونه¬ای بعد از رحلت حضرت ابوطالب و ام المؤمنین  علیهما السلام  دیگر مکه برای ایشان جای امنی نبود وبه مدینه هجرت نمودند و چه خوب رسول گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله  از زحمات ایشان تقدیر کرده¬اند، هنگامی که سبب پایداری و استقامت اسلام در مقابل آن¬ همه توطئه¬های کفار و منافقین را یکی دارایی خدیجه کبری  سلام الله علیها  و دیگر شمشیر امیرالمؤمنین  علیه السلام  بیان نمودند.

قال رسول الله  صلی الله علیه و آله : ما قام و لااستقام دینی الا بشیئین: مال خدیجه و سیف علی بن ابی طالب  علیه السلام». 

پاسخ به یک سئوال
روایات بر آنند که حضرت خدیجه  سلام الله علیها  پس از سیر آسمانی پیامبر، به حضرت فاطمه  سلام الله علیها  باردار شد و این بیان بر اساس آنچه در کتابهای حدیثی آمده در سالهای دوم یا سوم بعثت رخ داده است، گرچه برخی سالهای دیگری را گفته¬اند. با این بیان نتیجه این می¬شود که حضرت فاطمه زهرا  سلام الله علیها  افزون بر دو سال در شکم مادر بوده که این به طور قطع نادرست است و این پرسش طرح می¬شود که راه جمع میان این دو سخن چیست؟
پاسخ: 
ممکن است این مشکل را به یکی از دو صورت زیر حل نمود.

1       - ممکن است گفته شود سیر آسمانی پیامبر بیش از یکبار بوده است. همانگونه که در «کافی» نیز همین پاسخ آمده است. 
از اخبار استفاده می¬شود که معراج آن حضرت منحصر به یک مرتبه نبوده ، بلکه مکرر به معراج برده¬اند. در سفینه البحار از حضرت امام صادق  علیه السلام  نقل شده که فرمود: « عرج بالنبی الی السماء ماه و عشرین مره ما من مره الا و قد اوصی الله عزوجل فیها بالولایه لعلی و الائمه علیهم السلام اکثر مما اوصاه بالفرایض.»
یعنی برده شد پیغمبر اکرم به سوی آسمان¬ها یکصد و بیست مرتبه و نبود در هر مرتبه مگر اینکه خدا به او وصیت می¬کرد درباره¬ی دوستی حضرت علی و ائمه هدی علیهم السلام زیادتر از آنچه سفارش درباره فرائض می¬نمود. 

2     - این دیدگاه را بپذیریم که فاطمه  سلام الله علیها  در سال دوم یا سوم بعثت جهان را به نور ولادتش نورباران ساخت ... و این دیدگاه با نظریه¬ای که معراج از ماه¬های همین دو سال رخ داده است سازگار است.

برگرفته از کتاب الصحیح من سیرة النبی علامه مرتضی جعفر عاملی

#وب_سایت_تخصصی_حضرت_خدیجه
#ام_المومنین
#اول_بانوی_مسلمان
#ond[i]
#خدیجه
#سیده_بطحا
#حضرت_خدیجه