در زیارت نامه ی رسول اکرم صلیالله علیه و آله از حضرت خدیجه سلام الله علیها به عنوان: راضیه، مرضیه و زکیه نیز تعبیر شده است.(1)

صاحب کتاب صحابیات حول الرسول می نویسد: خدیجه بنت خویلد بن اسد ... ام المؤمنین، الطاهره، النقیه، و الورعۀ. و نشأت فی بیت مجدٍ و عزٍّ و سؤددٍ. و کانت ذات ال کثیر و جمال وافر، تستأجر لرجال فی مالها.(2) در این جمله یکی از القاب حضرت را نقیه می نامد.

طاهره، مبارکه و سیده نساء قریش – یعنی بانوی بانوان قریش آمده است.(3)

از دیگر القاب آن بانو پاک منش بانوی پربرکت و مبارک، سالار زنان گیتی، بانوی راستی و درستی، بانوی بلند مرتبه، بانوی پرفراز معنویت، زکیه یا بانوی پاک منش و بالنده، مرضیه یا بانوی مورد پسند خدا، و راضیه یا خشنود از تدبیر و تقدیر حکیمانه ی خدا می باشد.(4)

یتیمان او را «اُمُّ الیتامی»، بینوایان او را «اُمُّ الصعالیک»، مؤمنان او را « اُمُّ المؤمنین» و کوثر جاری خلقت نیز او را «اُمُّ الزَّهرا» یا سرچشمه ی کوثر می دانستند.(5)

-------------------------------------------------------------

1- بحارالانوار، ج 100، ص 189.

2- صحابیات حول الرسول، ج، ص 3.

3- الروض الانف، ج2، ص 244؛ بحارالانوار، ج 21، ص 351؛ اسدالغابه، ج7، ص 78.

4- فروغ آسمان حجاز، خدیجه سلام الله علیها، ص 36 تا 70.

5- سرچشمه کوثر ام المؤمنین خدیجه ی کبری، ص 15.