حضرت زینب سلام الله علیها سومین فرزند مهد ولایت، در روز پنجم جمادی الاول سال پنجم یا ششم ه.ق در شهر مدینه منوره دیده به جهان گشود. وقتی

 اورا نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آوردند، حضرت پس از تبریک و تهنیت و ابراز خوشحالی، نام وی را زینب گذاشت;یعنی زینت پدر. آنگاه فرمود:"به همه امت وصیت می کنم احترام این دختر را نگه دارند که او همانند خدیجه کبری است."بعد ها مشخص شد همان گون

ه که فداکاری های خدیجه در پیشبرد اهداف پیامبر و اسلام بسیار ثمربخش بود، ایثار، صبر و استقامت زینب در راه خدا نیز در بقا و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در نقل دیگری وارد شده که ایشان وقتی این نوزاد را در آغوش گرفتند، فرمودند:پاره تنم! نور دیده ام! هر کس بر او و بر مصائب او گریه کند، پاداش و مزد او مانند ثواب کسی است که بر برادرش حسن و حسین علیهما السلام گریه کند.

القابی که برای آن حضرت نقل شده است، به گوشه هایی از عظمت شخصیت این بانوی بزرگ اسلام دلالت دارند. از جمله القاب وی را می توان عالمه غیر معلمه، نائبه الزهرا، عقیله النساء، الکامله، ولیده الفصاحه، صدیقه الصغری، معصومه الصغری، صابره محتسبه، سلیله الزهرا، امینه الله، محدثه، ناموس کبریا، قره العین مرتضی، عقیله بنی هاشم، محبوبه المصطفی، زاهده، عابده، نابغه الزهرا و... دانست.
در یگانه بودن او همین بس که حضرت زینب سلام الله علیها در خانه وحی و ولایت و از پدر و مادری معصوم متولد و در آغوش نبوت و مهد امامت و ولایت و مرکز نزول وحی الهی، بزرگ شد. ایشان در خانه ای تربیت و رشد یافت که عالی ترین نمونه زندگی خانوادگی به شمار می رود و در طول تاریخ بشر، خانواده ای به این بزرگی و عظمت نیامده است و نخواهد آمد