سلام ما به تو باد اى خديجه كبرى

نخست همسر خوش طينت رسول خدا

هزار رحمت حق بر روان پاك تو باد

درود ما به تو باد، به جنت الماوى

توئى كه ثروت خود بى دريغ بخشيدى

به همسرى كه مقامش به حق بود والا

چو گشت معتكف كوه نور، همسر تو

توئى كه بوده اى چشم انتظار راه حرا

توئى نخست مسلمان كه گفته اى از صدق

كلام طيبه را با نواى امنا

توئى كه كرده اى تظيم از سر اخلاص

به پيشگاه خداوند ربى الا على

چو ديد ذات خداوند، حسن نيت تو

بداد از كرم خويشتن تو را زهرا

مقام فاطمه بالاترين مقامات است

خوشا به حال تو و دخترى كه داده تو را

ببال پيروى بر خويشتن كه در مكه

شدى تو زائر قبر خديجه الكبرى

اى همسر باوفاى احمد

اى همنفس دعاى احمد

اى جان به ره حبيب داده

اى عاشق و مبتلاى احمد

اى زينت خانه پيمبر

ممنون ز تو شد خداى احمد

از جان و مقام و مال رَستى

مردانه شدى فداى احمد

اسلام ز تو گرفته رونق

از توست رَسا، صداى احمد

سيلى نه! ولى تو سنگ خوردى

اى سينه سپر براى احمد

سر منشأ كوثرى خديجه

ليلاى پيمبرى خديجه

اى فاطمه را تو پروريده

اى رنج و بلا بجان خريده

سادات ز تو مقام دارند

صدّيقه، زكيّه و رشيده

مكّه ز تو افتخار دارد

بر خويش قدوم تو بديده

كعبه به طواف توست مُحتاج

با خون دلت شدى شهيده

مرغ دل شيعه پر شكسته

بر خاك غريب تو پريده

حتى كفنى دگر ندارى

جانم بفداى تو حميده

با اشك نبى، رُخ تو را شُست

اول كفن بهشتى از توست

اى بانوى ذوالكرم خديجه

اى مادر اهل غم خديجه

دلداده تو حبيب حق بود

صاحب نفس حرم خديجه

بر سفره تو نشسته حيدر

پيش همه محترم خديجه

زود است براى دختر تو

غربت بخورد رقم خديجه

اى كاش ميان كوچه بودى

با فاطمه همقدم خديجه

از ضربت قنفذ ستمگر

دستش بشود قلم خديجه

آيد ز تو و به نام زهرا

مهدى پىِ انتقام زهرا

اى قبله حاجات مولاتى خديجه

اى مادر سادات مولاتى خديجه

اى آنكه نور عشق لبخند تو باشد

زهرا نمايد فخر فرزند تو باشد

اى بهترين مادر گرامى همسر عشق

هستى خود دادى به راه رهبر عشق

اى گرمى كاشانه احمد خديجه

اى سفره دار خانه احمد خديجه

عالم هنوز از سفره تو لقمه گيرد

تا كور گردد عايشه آتش بگيرد

تو رمز پيروزى ختم المرسلينى

در هر دو عالم حتم دارم بهترينى

تو نور بخش دين ميان عالمينى

در كربلا تو ذكر لبهاى حسينى

تو درس بر زهرا ميان كوچه دادى

خود را سپر بر سينه احمد نهادى

هركس‏كه‏اهل‏توست‏مادر،خورده‏سيلى

باشد نشان نسل تو رخسار نيلى

رفتى نديدى دخترت دركوچه‏جان‏داد

با صورت از سيلى به روى خاك افتاد

شد از عالم خديجه همسر پيغمبر خاتم‏

سيه چون شامِ ماتم شد، از اين فقدان او عالم

ببار اى آسمان از غم، بنال اى اختر گردون‏

كه از بهر خديجه شد، پيمبر در غم و ماتم‏

ز كف داده پيمبر وا مصيبت همسر خود را

سزد گر قامت صبرش شود از اين مصيبت خم

نهاده فاطمه سر بر سر زانوى پيغمبر

بريزد در غم مادر سرشك از ديده‏ى پر غم

از اين ثلمه نه تنها قدسيان در سوگ بنشستند

كه سوزان شد از اين ماتم دل حوّا و آدم هم

گرامى مادر زهرا خديجه آن مهين بانو

به سوى ملك عقبى‏ شد از اين دنياى رنج و غم

بنازد مادر گيتى بر اين فرزانه فرزندش

خدا باور، محمد خو، على خصلت، مسيحا دم

كسى كه ثروت خود را، فداى دين و ايمان كرد

كسى كه پايه‏ى اسلام شد ز ايثار او محكم

به سوگش خامه‏ ى خونين گرفته «مجلسى» در كف‏

شد از اين ماتم عظمى‏ سرشك ديده‏ اش چون يم

مجلسى همدانى‏

سيد مهدى اخوان موسوى‏

در مقام و منزلت حضرت خديجه كبرى عليها السلام‏

مرا كه طبع روانى و منطقى گوياست‏

كنم ثناى جهان بانويى كه بس عظماست‏

تبارك اله از اين معرفت كه او دارد

صد آفرين به چنين زن كه عاقل و داناست‏

ميان آنهمه نسوان كه آفريده خداى‏

كدام زن به جهان چون خديجه كبراست‏

كدام زن به جهان افتخار نسوان است‏

خديجه دخت خويلد كه مادرى بى تاست‏

كدام زن بر پروردگار محبوب است‏

خديجه همسر احمد كه مظهر تقوى است‏

خديجه بى مثل است اين سخن پيمبر گفت

به فرض بى مثلى همچو دخترش زهراست‏

ز يمن خلقت او مفتخر بود آدم‏

ز فضل مقدم او شادمان بسى حواست‏

چنين زنى شده خواهان احمد مرسل‏

كه از هر آنچه خدا آفريده بى همتاست‏

چو هست يار مُحمّد مگو كه بى يار است‏

چو هست همسر احمد مگو كه او تنهاست‏

ببين كمال چنين بانوى گرانقدرى‏

كه نقش مهر و وفا از جبين او پيداست‏

گذشت و عاطفه و جود و بخشش و ايثار

صفات بارز آن زن به عرصه غبراست‏

از آن سخاوت بى منتها بود پيدا

كه بى نياز از آن مال و مكنت دنياست‏

تمام هستى خود را به پاى احمد ريخت‏

فضاى مهبط حق را به زيب و فر آراست‏

براى احمد محمود دخترى آورد

كه فيض بخش به مشكوى حضرت مولاست‏

براى يارى دين خدا ز جان كوشيد

لواى نهضت حق زهتمام او برپاست‏

به عون رحمت حق كام او روا گرديد

گرفت از قِبَل دوست آنچه را مى‏خواست‏

سزاى همسرى او بهشت جاويد است‏

خداى گفته به قرآن نه اين سخن از ماست‏

بگو به منطق شيوا ثناى او «قيصر»

كه او به اذن مُحمّد شفيعه‏ى فرداست

« قيصر » اصفهانى – سيّد محمد حسن صفوى پور

قادر اصفهانى

يا حضرت خديجه تو نور هدايتى***آئين مهرورزى و حق را تو آيتى

بنت الخويلدى و خلل ناپذيريت***ثابت نمود اُسوه زنهاى امتى

بهر قبول دين خدا اولين زنى***تنها تويى که بهره ور از اين سعادتى

هم همدم رسولى و هم همدل رسول***الحق که پشتبان بناى رسالتى

هم زوجه ى رسولى و هم مادر بتول***اى پاک زن که ريشه ى نخل سيادتى

ايثار تو به بنيه ى اسلام قوه داد***در اين مقام صاحب ايمان و قدرتى

فخر زنان عالمى از حق شناسيت***داراى اين جلالت و فر تا قيامتى

مريم به چرخ فخر نمايد به خدمتت***از آن به رتبه آينه دار قداستى

هاجر اگر بدامن لطف تو دست زد***ديد از ازل تو صاحب شأن و کرامتى

دامان توست مهد زنى همچو فاطمه***او را نصيب ساخت خدايش چه عزّتى

پرورد دامنت گل سرخ مُحمّدى***بَه بَه چه عزتى، چه شکوهى، چه شوکتى!

دُرّ وراثت نبوى را تويى صدف***کانون کوثرى تو و کان شرافتى

«قادر» اميدوار به لطف و عطاى توست***اى بانوى رئوف، به او کن عنايتى

هاله‏ ى نور حضرت خديجه عليها السلام‏

مُحمّد را نكو همسر خديجه

عزيز قلب پيغمبر خديجه‏

يقين باشد، پس از زهرا و زينب

بود از هر زنى برتر، خديجه‏

پناه امتى بود و، نبى را

به روز بى كسى، ياور، خديجه‏

گهى غمخوار، او هنگام سختى‏

صفا بخش دل شوهر، خديجه‏

گهى با خنده‏ى نوش آفرينش‏

سرور قلب آن سرور، خديجه‏

ميان دلبران، همتاى او كيست؟

دل «لولاك» را دلبر، خديجه‏

زنى چون حوريان، مجذوب شوهر

همه آسايش همسر، خديجه‏

وجود «رحمة للعالمين» را

پرستار و نوازشگر، خديجه‏

گرفته با ادب، چون هاله‏ى نور

چراغ وحى را در بر، خديجه‏

به طوفان بلا، چون كوه، محكم‏

به كشتى امان، لنگر خديجه‏

مبارز محرمى، همراز و نستوه‏

شكوه غم، ز پا تا سر، خديجه‏

توان بخش صفوف مؤمنان بود

به تنهايى چو يك لشكر، خديجه‏

چو مى‏شد سنگباران خانه‏ى او

به پيش مصطفى سنگر، خديجه‏

به شام تار خورشيد نبوّت‏

بود مهتاب روشنگر، خديجه‏

وفا و عشق و عفّت، زينت اوست‏

ندارد غير ازين زيور، خديجه‏

چه خوش «اللَّه اكبر» گفت و بگذشت‏

ز جان و مال و سيم و زر، خديجه‏

همين وارستگى، شايسته ‏ى اوست‏

چو زهرا را بود مادر، خديجه‏

كشد بار عطاى آسمانى‏

چو باشد مادر كوثر، خديجه‏

چه كوثر، آنكه يكتا همچو طاهاست‏

صدف شد بر چنين گوهر، خديجه‏

ز نامش مادران برخود ببالند

كه دارد يك چنين دختر، خديجه‏

چه خوش باشد غلام خود بخواند

«حسان» را در صف محشر، خديجه

« حسان-» حبيب چايچيان

حضرت آیت‏ الله جعفر سبحانی، از مراجع تقلید، با بیان این‏که باید برای شناخت حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  به روایات و تاریخ اسلام مراجعه کنیم، ابراز داشت: اگر بخواهیم عظمت انسانی را درک کنیم باید افعال و کارهای او را ارزیابی کنیم و شما در تاریخ مشاهده می‏کنید هنگامی که رسول گرامی اسلام(صلوات الله علیه و آله) از غار حراء پایین آمدند و اعلام رسالت از جانب خداوند متعال کردند، اولین زنی که به ایشان ایمان آورد حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  بود.

حضرت آیت ‏الله سبحانی با تأکید بر این‏که اولین زنی که به اسلام ایمان آورد حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  بود، اظهار داشت: مقام علمی و عرفانی حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  بسیار بالا بوده است و ایشان سالیان درازی را با پیامبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) زندگی کرده و در زندگی ایشان هیچ نقطه ضعفی وجود ندارد و همین مسائل سبب شده است که اولین کسی باشند که به حقانیت پیامبراکرم(صلوات الله علیه و آله) و دین اسلام شهادت دهد.

این مرجع تقلید در ادامه خاطرنشان کرد: امام علی(علیه السلام) می‏فرمایند« در آغاز بعثت تنها یک خانه بود که اعضای آن همگی مسلمان بودند و آن خانه، خانه پیامبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) بود که ایشان، حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  و من در آن زندگی می‏کردیم».

وی تصریح کرد: ابن اثیر یکی از صحابه رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) در کتاب اسد الغابه نقل می‏کند که عفیف کندی که یکی از سران قبائل عرب است می‏گوید روزی وارد مسجد الحرام شدم و دیدم مردی که حدود ۴۰ سال سن دارد در جلوی کعبه ایستاده و پشت سرش هم یک زن و یک جوان به او اقتدا کرده‏اند و در حال خواندن نمازی خاص هستند که من تا آن روز در عمرم چنین چیزی ندیده بودم چرا که مردم مکه تا آن روز همه مشرک و بت پرست بودند.

حضرت آیت‏ الله سبحانی افزود: عفیف کندی می‏گوید در مسجد الحرام جستجو کردم تا کسی را پیدا کنم که این اشخاص را برای من معرفی کند و عباس را دیدم که دوست من بود و با آن تجارت داشتم و این موضوع را برای او تعریف کردم و گفتم آنها چه کسانی هستند؟ و عباس گفت آن مرد که جلو ایستاده برادر زاده من محمد(صلوات الله علیه و آله) است و مدعی رسالت و آن زن که پشت سر اوست همسرش خدیجه(سلام الله علیها)  و آن جوان برادرزاده دیگر من علی(علیه السلام) است که از پیروان محمد(صلوات الله علیه و آله) و دینش هستند.

این مرجع تقلید با بیان این‏که الگوی ما در دنیا باید این سه بزرگوار باشند، ابراز داشت: حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  ثروت فوق العاده زیادی داشت که همه را در راه اسلام صرف کرد و ایشان مانند دیگران نبود که اموالش را به زر و زیور تبدیل کند بلکه همه اموالش را وقف اسلام و محرومین کرد و آیا مقامی بالاتر از این سراغ دارید.

وی با اشاره به این‏که پیامبر اسلام(صلوات الله علیه و آله) به حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  علاقه زیادی داشتند، تصریح کرد: سالی که حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  وفات کرد پیامبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) آن سال را سال عام الحزن اعلان کرد و در حقیقت آن سال پر از غم و غصه برای ایشان بود چرا که عموی ایشان حضرت ابوطالب(علیه السلام) نیز در آن سال رحلت کرد.

حضرت آیت ‏الله سبحانی در پایان با بیان این‏که یکی از افتخارات حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  ایجاد کوثر است، عنوان داشت: کوثر به معنای خیر کثیر و خیر کثیر هم به معنای اولاد کثیر است و امروزه میلیون ها نفر در جهان از سادات و فرزندان حضرت خدیجه (سلام الله علیها)  هستند و بی شک شأن نزول آیه انا اعطیناک الکوثر وجود گرامی حضرت خدیجه(سلام الله علیها)  است.

منبع: سایت ریاحین

#وب_سایت_تخصصی_حضرت_خدیجه
#ام_المومنین
#اول_بانوی_مسلمان
#ond[i]